فیلم تئاتر آخر بازی

هام کور است و نمی تواند بایستد. کلاو، خدمتکار او، نمی تواند بنشیند. ناگ و نل پدر و مادر او هستند که پا ندارند و در سطل زباله زندگی می کنند. آنها با هم در اتاقی با دو پنجره زندگی می کنند، اما ممکن است هیچ چیز بیرون نباشد .آخر بازی، بیانی از اضطراب و ناامیدی وجودی است و جهان بینی فلسفی بکت، یعنی بیهودگی شدید زندگی انسان و نارضایتی و زوال اجتناب ناپذیر درونی آن را به تصویر می کشد. این نمایشنامه و در انتظار گودو، معمولاً جزء بهترین آثار بکت محسوب می‌شوند. ساموئل بکت به شدت از تکرار استفاده می کند، که در آن عبارات کوتاه تکراری یا الگوهای جملاتی در سراسر نمایشنامه و در گفتگوی شخصیت های مختلف پخش می شود. این نمایشنامه دارای ویژگی‌های پست مدرن است، زیرا شخصیت‌ها به طور مکرر اشاره می‌کنند که می‌دانند شخصیت‌های یک نمایشنامه هستند.