پس از "کلاس مرگ"، تادئوش کانتور "ویله پوله، ویله پوله" را ساخت - این اولین اجرا بر اساس خاطرات شخصی است و در چارچوب تئاتر مرگ است. تادئوش کانتور شهر گالیسی ویله پوله و اتاقی را که دوران کودکی خود را در آن گذرانده و بازیگرانی که نقش اعضای خانواده اش را بازی می کردند را به ما نشان می دهد. این هنرمند در برنامه ی این نمایش نوشت: آرامش دوران کودکی من یک شوالیه تاریک و به هم ریخته است. این اتاق مرده و لعنت شده است. وقتی بخاطرش میاری، مدام در حال مرگ است اما وقتی از شر تکه ها، فرش، پنجره، خیابان در حال تخریب، نور خورشید روی زمین، شلوار های زرد پدرم، گریه ی مادرم و یک چهره پشت پنجره شیشه ای خلاص میشویم. یک اتاق واقعی زمان بچگی شکل میگیرد. شاید به این صورت بتوانیم آن را در دید خود جمع آوری کنیم!
کانتور ویله پوله، ویله پوله را در لهستان پس از شورش آگوست، در اواخر دهه 1980 ارائه کرد. او علاقه خاصی به اجرای این نمایش در کارخانه کشتی سازی گدانسک داشت اما در 15 دسامبر 1983، این اجرا در کلیسایی در ویله پوله اجرا شد. در ویله پوله، ویله پوله، تازه سربازانی که یونیفرم‌های دوران جنگ جهانی اول را پوشیده‌اند با ریتم مارش نظامی رژه می‌روند و لحظه‌ای بعد تبدیل می‌شوند به مانکن‌هایی خاکستری و درون گور دسته‌جمعی افکنده می‌شوند. همزاد ساقدوش عروس، که هنوز تور و جامه‌ی سفید عروسی را بر تن دارد، بدون هیچ حرکتی بر زمین دراز کشیده است و پاهایش از فرط تجاوزهای مکرر گروه سربازان به تمامی از هم گشوده شده‌اند. در ویله پوله، ویله پوله، دایی که کشیشی والامقام بوده و برگرفته از خاندان کانتور است، یعنی همان کس که زوج جوان را به عقد هم درآورده و تازه‌سربازان را برای عزیمت به جنگ تقدیس کرده است، بر چوبه‌ی دار بزرگی که به صحنه آورده می‌شود حلق‌آویز خواهد شد؛ چنین صحنه‌ای یادآور کنایاتی کفرآمیز درباره‌ی مصایب مسیح است. در تئاتر کانتور، مرگ امری خشونت‌بار و حرمت‌زُداست.
