گروتوفسکی نامه ای از اوپوله

گروتوفسکی کارگردانی تئاتر را در سال 1958 با نمایش «خدایگان باران» آغاز کرد و در این کار پای بندی سفت‌وسخت خود را به متون نمایش ثابت نمود؛ رویکردی که تا پایان زندگی هنری‌اش ادامه یافت و بر بسیاری از هنرمندان تئاتری پس از او نیز تأثیرگذار بود. گروتوفسکی بعدها در سال 1958 به اوپوله رفت؛ چراکه منتقد و نمایش‌پرداز تئاتر آقای لودویک فلاشن او را برای کارگردانی در سالن تئاتر 13 ردیفه دعوت کرده بود. گروتوفسکی آنجا توانست شرکتی متشکل از بازیگران و همکاران تئاتری را دور خود جمع کند که به او کمک کردند تا به دیدگاه منحصربه‌فرد خود در زمینه تئاتر پی ببرد. همچنین در همین شرکت بود که توانست با رویکردهای گوناگون در قبال آموزش اجرای تئاتری آزمایش کند و بدین ترتیب به زندگی هنری چندین بازیگر جوان شکل دهد؛ بازیگرانی که ابتدا کوته فکرانه به سبک او تمسک جسته بودند، اما به هنرمندانی با سبک دگردیسی هنری تبدیل شدند. با اینکه روش‌های گروتوفسکی عمدتاً با روش‌های کنستانتین استانیسلاوسکی تناقض داشتند، اما او همیشه استانیسلاوسکی را تحسین می‌کرد، او را «نخستین ابداع‌کننده بزرگ روش‌های بازیگری در حوزه تئاتر» می‌دانست و از این نظر بزرگش می‌داشت که «همه پرسش‌های مناسب را درباره تکنیک‌های تئاتر» پرسیده بود.